FTTH یا فیبر به خانه چیست؟

فیبر به خانه (FTTH) که فیبر به محل (FTTP) نیز نامیده می‌شود، نصب و استفاده از فیبر نوری از یک نقطه مرکزی تا ساختمان‌های شخصی برای دسترسی به اینترنت پرسرعت است.  FTTH به طور چشمگیری سرعت اتصال کاربران رایانه را در مقایسه با سایر فناوری ها افزایش می دهد.

FTTH  سرعت اتصال تا 100 مگابیت در ثانیه (Mbps) را برای کاربران به ارمغان می آورد. این سرعت ها 20 تا 100 برابر سریعتر از یک مودم کابلی معمولی یا اتصالات DSL هستند. پیاده‌سازی FTTH در مقیاس بزرگ ممکن است پرهزینه باشد زیرا نیاز به نصب مجموعه‌ کابل جدید بر روی آخرین اتصالات کابل‌های فیبر نوری موجود کاربران دارد.

برخی از مناطق در حال حاضر خدمات فیبر تا محدوده (FTTC) دارند.  FTTC ، به نصب و استفاده از کابل فیبر نوری به محدوده ای در نزدیکی منازل یا مشاغل، با یک محیط مسی که سیگنال ها را بین آن محل و کاربران نهایی انتقال می دهد، اشاره دارد.

FTTH چگونه کار می کند؟

شاخصه اصلی  FTTH این است که فیبر نوری را مستقیماً به خانه ها، ساختمان ها و ادارات منتقل می کند. FTTH ، از فیبر نوری برای اکثر یا تمام اتصالات کاربران نهایی استفاده می کند. فیبر نوری داده ها را با استفاده از سیگنال های نوری برای دستیابی به عملکرد بهتر منتقل می کند.

در شبکه های دسترسی FTTH، کابل های فیبر نوری از یک بخش مرکزی و از طریق یک هاب توزیع فیبر، مدیریت می شوند. سپس کابل ها از طریق یک نقطه دسترسی شبکه (AP) و در نهایت از طریق یک ترمینال که به عنوان جعبه اتصال عمل می کند، به خانه می روند.

معماری و اجزای FTTH

دو روش، این امکان را فراهم می کنند تا کابل‌های فیبر نوری داده‌ها را با استفاده از نور انتقال دهند و FTTH را فراهم آورند: شبکه‌های نوری فعال (AON) و شبکه‌های نوری غیرفعال (PON).

AON ها از تجهیزات سوئیچینگ الکترونیکی برای هدایت سیگنال ها به کاربران خاص استفاده می کنند.

PON ها به جای سوئیچ های الکترونیکی ، از تقسیم کننده های نوری برای هدایت سیگنال ها استفاده می کنند.

گرچه ، PON ها هنوز به تجهیزات الکترونیکی در مبدأ و مقصد گیرنده شبکه نیاز دارند.

هر دو روش در پیاده سازی FTTH مورد استفاده قرار می گیرند و هر کدام مزایای خود را دارند، اما اکثر پیاده سازی های FTTH از PON استفاده می کنند زیرا هزینه نصب کمتر و عملکرد بالاتری دارند.

توپولوژی شبکه PON ها شامل موارد زیر است:

ترمینال خط نوری (OLT) در دفتر مرکزی ارائه دهنده.

واحدهای شبکه نوری (ONU) نزدیک به محل کاربر نهایی.

یک شبکه توزیع نوری بین OLT و ONU برای تقسیم و توزیع سیگنال در امتداد PON.

مزایای FTTH

مزیت اصلی FTTH افزایش بهره وری و عملکرد شبکه است. FTTH سرعت های بالاتری را در فواصل طولانی تر فراهم می کند که کابل های کواکسیال قدیمی، کابل های جفت تابیده و DSL نمی توانند به آن دسترسی پیدا کنند. همچنین FTTH پهنای باند بسیار بالاتری را نسبت به سایر روش ها ارائه می دهد.

برخی از مزایای ظرفیت پهنای باند بالاتر FTTH شامل موارد زیر است:

افزایش عملکرد و کارایی در پخش ویدیو با کیفیت بالا در اپلیکیشن هایی مانند YouTube و Roku.

ارتقاهایی (آپگریدهایی) که نیازی به تعویض فیبر ندارند. متخصصان شبکه می توانند زیرساخت های اطراف فیبر را بدون نیاز به تعویض خود فیبر به روز کنند.

سرعت بالاتر در مسافت های طولانی نسبت به  تکنولوژی های قبلی.

عملکرد بهتر نسبت به سایر تنظیمات فیبر. فیبر مستقیماً به محل مورد نظر متصل می شود و می تواند سایر بخش های باقی مانده شبکه را با کابل های اترنت یا کواکسیال تکمیل کند.

فیبر به x

FTTH نسخه خاصی از اصطلاح فیبر به x (FTTx) است که در آن x نشان دهنده نقطه ای از شبکه است که در آن کابل فیبر نوری برای ارائه خدمات در مجاورت آن متصل می شود. در هر یک از این اصطلاحات، محل نصب فیبر نوری و انتقال سیگنال به کابل فلزی متفاوت است. تمامی نسخه های FTTx نیروی محرکه دسترسی نسل بعدی هستند که به معنای ارتقاء سرعت و کیفیت پهنای باند شبکه است.

نام FTTH از این موضوع گرفته شده است که کابل مستقیماً به خانه (محل) کاربر متصل می شود. متخصصان شبکه اغلب از اصطلاحات فیبر به ساختمان (FTTB) و فیبر به محل (FTTP) به جای FTTH استفاده می کنند. ساختار شبکه یکسان است و کلمات خانه، ساختمان و محل همگی مکان هایی را توصیف می کنند که شبکه های فیبر مستقیماً به آنها متصل می شوند.

یک تفاوت کوچک بین FTTH و FTTB این است که FTTH فیبرهای نوری را مستقیماً به خانه ها متصل می کند و یک ساختمان می تواند چندین خانه (نقطه اتصال) داشته باشد. در FTTB، فیبرهای نوری به ساختمان و کابل های فلزی به واحدهای جداگانه – مانند خانه ها یا ادارات – در داخل متصل می شوند.

چندین نسخه دیگر از FTTx وجود دارد:

فیبر به گره (FTTN):  تنظیمی که در آن فیبر نوری به گره شبکه متصل می شود و سیگنال را به سیم مسی در آن نقطه می دهد.

فیبر به ترمینال (FTTT): کابل های فیبر نوری به طور مستقیم به تجهیزات دسکتاپ در یک دفتر متصل می شوند.

فیبر به اداره (FTTO): مانند FTTT، یک کابل فیبر نوری به یک سوئیچ کوچک به دسکتاپ کاربران در یک دفتر متصل می شود. اداره معمولاً چندین سوئیچ در سراسر ساختمان دارد که از یک مکان مرکزی مدیریت می شوند.

فیبر به خیابان (FTTS): FTTS بین FTTB و FTTC قرار می گیرد. FTTS به سیم مسی نزدیکتر از FTTC ، اما دورتر از FTTB است، که مستقیماً به ساختمان متصل می شود.

فیبر تا نقطه توزیع (FTTdp): FTTdp ترکیبی بین FTTC و FTTN است. انتهای فیبر به آخرین نقطه توزیع ممکن قبل از محل کاربر نهایی متصل می شود.

بسیاری از مخفف های دیگر در دسته FTTx وجود دارد. اما تنها تمایز عمده بین آنها نقطه ای است که در آن کابل فیبر به پایان می رسد و سیم کشی مسی فلزی شروع می شود، می باشد.

بی سیم ثابت (Fixed wireless)  کمی با FTTH متفاوت است. بی سیم ثابت به جای تغییر از فیبر نوری به کابل فلزی در نقطه پایانی فیبر، سیگنال بی سیم را به خانه منتقل می کند. این امر نیاز به کابل کشی در آخرین بخش شبکه را که بیشترین هزینه در طول نصب را شامل می شود، حذف می کند.

سیر تکاملی FTTH

FTTH از دهه 1980 رشد کرده است تا نیازهای شبکه رو به رشد دنیای مدرن را برآورده کند. بسیاری از کابل‌های فیبر که در دهه 1980 اجرا شدند، امروزه هنوز مورد استفاده قرار می‌گیرند، که نشان از انعطاف‌پذیری آنها در طول زمان است. از دهه 1980، فناوری فیبر ارزان‌تر و نصب آن آسان‌تر شده است. امروزه استفاده از FTTH و فیبر نوری همچنان در حال افزایش است.

FTTP: Fiber to the premises

FTTH: Fiber to the home

FTTC: Fiber to the curb

FTTS: Fiber to the street

FTTT: Fiber to the terminal

FTTN: Fiber to the node

FTTdp: Fiber to the distribution point

OLT: Optical line terminal

AON: Active optical networks

PON: Passive optical networks

ONU: Optical network units

منبع مقاله : https://www.techtarget.com/searchnetworking/definition/fiber-to-the-home